تجارب مادران دارای نوزاد نارس در بخش مراقبت ویژه نوزادان

مقدمه: به دنیا آمدن نوزاد نارس می تواند اثرات طولانی مدتی بر والدین بگذارد تا آنجا که رابطه والدین و کودک در آینده نیز تحت تاثیر این تجربه قرار گیرد. این پژوهش با هدف تبیین تجربه مادران از داشتن نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان افضلی پور کرمان انجام شد. روش اجرا: این مطالعه با رویکرد کیفی انجام شده است. 10 مادر که نوزاد نارس (زیر 37 هفته) بستری در بخش مراقبت های ویژه داشتند و حداقل یک هفته از بستری نوزادشان گذشته بود به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختار و مشاهده بود. تجزیه و تحلیل داده ها به روش آنالیز محتوا انجام گردید. یافته ها: نتایج حاصل از این بررسی 3 درونمایه اصلی شامل مواجهه با موقعیت ناآشنا (شامل ناآشنایی با بخش مراقبت-های ویژه نوزادان، عدم آگاهی در مورد نوزاد نارس)؛ نیاز به درک شدن (نیاز به حمایت شدن از سوی خانواده ، نیاز به حمایت شدن از سوی تیم سلامت، نیاز به اشتراک تجربه)؛ از دست دادن کنترل بر نوزاد (مشارکت محدود در مراقبت، قابل پیش بینی نبودن وضعیت نوزاد) را نشان داد. نتیجه گیری: مادران شرکت کننده نیازمند آگاهی از وضع نوزاد و کسب اطلاعات صحیح بودند. حمایتی که مادران از سوی خانواده و اعضا تیم سلامت دریافت کرده بودند به اندازه آنچه که انتظار داشتند نبوده و این موضوع بر نگرانی های آن ها در مورد نوزادشان افزوده بود. بنابراین نقش پرستاران در آموزش و حمایت مادران و مراقبت صحیح از نوزاد ضروری می باشد